Once upon a time, there was a Kingdom. The king there only had one leg and one eye, but he was very intelligent and kind. Everyone in his kingdom lived a happy and a healthy life because of their king. One day the king was walking through the palace hallway and saw the portraits of his ancestors. He thought that one day his children will walk in the same hallway and remember all the ancestors through these portraits.
Այն ժամանակ կար մի Թագավորություն։ Թագավորը ուներ մի ոտք, մի աչք, բայց նա շատ բարի ու խելացի էր։ Ամեն մեկը այդ թագավորությունում ապրում էր երջանիկ և առողջ։ Մի օր թագավորը շրջում էր պալատում միջանցքում և տեսավ իր նախնիների նկարները։ Նա մտածեց, որ մի օր նրա զավակները կշրջեն այդ միջանցքով և կհիշեն բոլոր նախնիներին այս նկաների միջոցով։
But, the king did not have his portrait painted. Due to his physical disabilities, he wasn’t sure how his painting would turn out. So he invited many famous painters from his and other kingdoms to the court. The king then announced that he wants a beautiful portrait made of himself to be placed in the palace. Any painter who can carry out this should come forward. He will be rewarded based on how the painting turns up.
Բայց թագավորը չուներ իր նկարը։ Հաշմանդմության պատճառով նա չգիտեր, թե ինչպես նկարվեր։ Նա հրավիրեց շատ հայտնի նկարիչներ իր համար։ Թագավորը հայտարարեց, որ նա ուզում է, որ իրեն գեղեցիկ նկարեն, որ կախեն պալատում։ Շատ նկարիչներ, ովքեր կարող են նկարել, թող առաջ գան։ Նա կպարգևատրի գեղեցիկ նկարողին։
All of the painters began to think that the king only has one leg and one eye. How can his picture be made very beautiful? It is not possible and if the picture does not turn out to look beautiful then the king will get angry and punish them. So one by one, all started to make excuses and politely declined to make a painting of the king.
Բոլոր նկարիչները սկսեցին մտածել, որ նա ունի մեկ ոտք և աչք։ Այդ նկարը ինչպե՞ս կարող է գեղեցիկ ստացվել։ Դա հնարավոր չէ, բայց եթե պատկերը գեղեցիկ չստացվի, ապա թագավորը կզայրանա և կպատժի։ Բոլորը սկսեցին քաղաքավարի կերպով հրաժարվել նրան նկարելուց։
But suddenly one painter raised his hand and said that I will make a very beautiful portrait of you which you will surely like. The king became happy hearing that and other painters got curious. The king gave him the permission and the painter started drawing the portrait. He then filled the drawing with paints. Finally, after taking a long time, he said that the portrait was ready!
Բայց հանկարծ, մի նկարիչ բարձրացրեց իր ձեռքը և ասաց, որ ես կնկարեմ շատ գեղեցիկ նկար, որը դու կհավանես։ Թագավորը ուրախ էր։ Նկարիչը վերցրեց վրձինը և սկսեց նկարել։ Հետո նա սկսեց ներկել ներկերով։ Վերջում, երկոր ժամանակ անց, նա ասաց, որ նկարը պատրաս է։
All of the courtiers, other painters were curious and nervous thinking, How can the painter make the king’s portrait beautiful because the king is physically disabled? What if the king didn’t like the painting and gets angry? But when the painter presented the portrait, everyone in the court, including the king, left stunned.
Բոլոր նկարիչները ջղայնացած մտածում էին, թե ինչպե՞ս կարելի է նկարել թագավորի նկարը գեղեցիկ, որովհետև թագավորը հաշմանդամ է։ Բայց երբ նկարիչը վերջացրեց նկարը, բոլորը, այդ թվում թագավորը։
The painter made a portrait in which the king was sitting on the horse, on the one-leg side, holding his bow and aiming the arrow with his one eye closed. The king was very pleased to see that the painter has made a beautiful portrait by cleverly hiding the king’s disabilities. The King gave him a great reward.
Նկարիչը նկարել էր թագավորին նստած ձիու վրա, մի ոտքը մի մասում և իր նետ ու աղեղը առաջ, մի աչքը փակ։ Թագավորը շատ ուրախացավ, որ նկարիչը շատ գեղեցիկ է նկարել խելացիորեն փակելով նրա հաշմանդամությունը։
Translational blog 