The Useful Dragon

Once upon a time there lived a dragon whose name was Komodo. He could breathe fire. And all the people who lived nearby were afraid of him. Whenever they heard him
coming they ran away and hid. They could always hear him because Komodo had six
feet, and wore three pairs of shoes at a time and every shoe creaked. So wherever Komodo went the people were sure to know.

Կար մի վիշապ, ում անունը Կոմոդո էր։ Նա կարողանում էր բերանից կրակ դուրս բերել։ Բոլոր մարդիկ, ովքեր ապրում էին նրա մոտ, վախենում էին։ Երբ նրանք լսեցին, որ նա գալիս է, վախեցան և թաքնվեցին։ Կոմոդոն ուներ վեց ոտք և հագնում էր վեց կոշիկ, դրանից էին մարդիկ իմանում նրա մասին։ Երբ Կոմոդոն գնա նրանք կիմանան։

One day he met a little girl who wasn’t a bit afraid of him. “Why are you so fierce?” she  said. “Why do you breathe fire when you see anyone coming?” “Well,” said Komodo, “ I-er-um-well-um I dunno. I never really thought about it. Shall I stop being fierce?”
“Yes, please,” said the little girl, whose name was Susie. “All right,” said Komodo, “ I’ll try.”

Մի անգամ նա հանդիպեց մի փոքրիկ աղջկա, ով չէր վախենում նրանից։ Նա ասաց․

-Ինչու՞ ես այդքան կատաղի։ Ինչու՞ ես կրակ դուրս բերում, երբ մարդ է գալիս։

-Լավ,-ասաց Կոմոդոն: Ես երբեք լավ չեմ մտածել դրա մասին։ Ես կարո՞ղ եմ այդպիսին չլինել։

-Այո, խնդրում եմ,- ասաց փոքրիկ աղջիկը, ում անունը Սուսի էր։

-Շատ լավ,-ասաց Կոմոդոն,- ես կգնամ։

They said good-bye to each other, and Susie went home. By then it was beginning to get dark and Susie found that everyone was in an awful state, because the lamplighter, whose name was Charlie, hadn’t let any of the street lamps. He was still in bed. He had stayed out so late after lighting the lamps the night before that he was still tired.
So he just stayed in bed and had a lovely sleep. And ate bread and butter under the bed clothes.

Նա ասաց ցտեսություն և գնաց տուն։ Հետո մթնեց և Սուսին իմացավ, որ լույս վառողը, ում անունը Չառլի էր, թույլ չի տալիս, որ նրանք փողոցում լույս վառեն։ Նա դեռ անկողնում էր և հաց և կարագ էր ուտում։

The Mayor, whose name was William, was furious. What was to be done about the lamps? Then Susie had an idea. She ran all the way to Komodo’s cave and took him to the town and then all round the streets, and he breathed fire on each lamp and lit it.
How the people cheered! They were not afraid of the dragon any more. They could see he was a friendly beast. And after that Komodo came and lit the lamps every year
when Charlie went on his holiday.

Քաղաքապետը, ում անունը Վիլիամ էր, բարկացած էր։ Ի՞նչ պետք է անենք այդ լամպերը։ Սուսին մի միտք ուներ։ Նա վազում էր Կոմոնդոյի քարանձավը և նրան տարավ քաղաք, որտեղ բոլոր կողմերում փողոներ էին և նա կրակով վառեց լամպը։ Մարդիկ ուրախացան։ Ոչ մեկ չէր վախենում նրանից։ Նրանք տեսան, որ նա ընկերասեր կենդանի է։ Դրանից հետո ամեն տարի Կոմոդոն գալիս էր և վառում քաղաքի լույսերը, երբ Չառլին արձակուրդ էր գնում։