Happiness and Sorrow

A man who has gone out of his town comes back and finds that his house is on fire. It was one of the most beautiful houses in the town, and the man loved the house the most! Many were ready to give a double price for the house, but he had never agreed for any price and now it is just burning before his eyes. And thousands of people have gathered, but nothing can be done, the fire has spread so far that even if you try to put it out, nothing will be saved. So he became very sad.

Մի մարդ օրը գնացել էր քաղաքից դուրս, վերադառնում է քաղաք և տեսնում, որ իր տունը վառվում է: Դա քաղաքի ամենագեղեցիկ տներից մեկն էր, և այդ մարդը շատ էր սիրում այդ տունը! Շատերը պարտաստ էին կրկնակի վճարել տան համար, բայց նա ոչ մեկին չէր տալիս այդ հնարավորությունը, իսկ հիմա այդ տունը վառվում է իր աչքերի դիմաց:  Հավաքվեցին հարյուրավոր մարդիկ, բայց ոչինչ չի հնարավոր չէր անել,կրակը տարածվել էր այնքան,որ նույնիսկ եթե փորձեիր հանել այն,ոչինչ չէր փրկվի: Ուստի նա տխրեց:

His son comes running and whispers something in his ear, “Don’t be worried. I sold it yesterday and at a very good price. The offer was so good, I could not wait for you. Forgive me.”

Նրա տղան վազելով եկավ և սկսեց մի բան շնշնջալ իր ականջին, ՙՙՄի մտածիր. Ես վաճառել եմ այդ տունը երեկ, և շատ լավ գնով. Պատվերը այնքան լավն էր, որ ես քեզ չսպասեցի: Ներիր ինձ.՚՚

The Father said, “thank God, it’s not ours now!” Then he became relaxed and stood as a silent watcher, just like 1000s of other watchers.

Հայրը ասում է, ՙՙՇնորհակալություն աստված, որ սա էլ մերը չէ՚՚.  Հետո նա լռեց և սկսեց լուռ դիտել, ինչպես մնացած 1000 դիտողները:

Then the second son comes running, and he says to the father, “What are you doing? the house is on fire and you are only watching it burn?” The father said, “Don’t you know, your brother has sold it.”

Հետո վազելով գալիս է երկրորդ ՙՙԻնչես անու՞մ. Տունը վառվում է իսկ դուք կանգնած նայում ե՞ք՚՚ հայրը ասում ՙՙ Դու չգիտես, քո եղբայրը այն վաճառել է՚՚

He said, “we have taken only advance amount, not settled fully. I doubt now that the man is going to purchase it now.”

Նա ասում է ՙՙՄենք վերցրել ենք փողի կեսը, իսկ մնացածը նա պետք է հլը տար, իսկ հիմա ես համոզված չեմ որ այդ մարդը կտա փողը՚՚

Tears which had disappeared came back to the father’s eyes, his heart started to beat fast. And then the third son comes, and he says, “That man is a man of his word. I have just come from him.” He said, “It doesn’t matter whether the house is burnt or not, it is mine. And I am going to pay the price that I have settled for. Neither you knew, nor I knew that the house would catch on fire.”

Արցունքները որոնք անհետացել էին հոր աչկերից վերադարցան: Նրա սիրտը սկսեց ավելի արագ աշխատել: Իսկ հետո գալիս է երրորդ տղան և ասում ՙՙԱյդ մարդը խոսքի տերն է, ես հենց նոր նրա մոտից եմ գալիս նա ասաց՚՚ ՙՙԻնչ չի հետաքրքրում, տունը վառվել է թե չէ, նա իմն է: Եվ ես կտամ այնքան ինչքան խոստացել եմ և ես կվճարեմ: Դուք չգիտէիք, ես չգիտէի, որը տունը կվառվի՚՚

Then all just stood and watched the house burn without a worry.

Դրանից հետո, նա կանգնած նայում էր տաննը:

This is a very complicated human nature to describe. Even though person here loved his house which he lost, became relaxed knowing it was not his anymore. He never wanted to give it away till it was beautiful but, as soon as it started to lose its beauty, he didn’t mind letting it go for a profit.   Sorrow and Happiness followed after each son came with their advice. But, most important thing to understand is, how his feeling changed.  How the ratio of loss and profit changed his feelings towards a house, which he loved the most.  This is how in present time we have come to give a priority to our relations and friendship – based on loss or profit ratio.  Everyone should understand this story and put their own moral.

Սա նկարագրում է շատ բարդ մարդկային բնույթ: Չնայած նրան, որ այստեղ մարդը սիրում էր իր տունը, որը նա կորցրեց, դարձավ հանգիստ, իմանալով, որ այն այլեւս չէր: Նա երբեք չի ցանկացել տալ այն, մինչեւ որ գեղեցիկ էր, բայց հենց որ սկսեց կորցնել իր գեղեցկությունը, նա դեմ չէ, որ դա շահույթ չտա: Վախը եւ երջանկությունը հետեւեցին յուրաքանչյուր որդու, իրենց խորհուրդներով: Բայց ամենակարեւորը հասկանալն է, թե ինչպես էր նրա զգացմունքները փոխվել: Ինչպես կորստի եւ շահույթի հարաբերակցությունը փոխեց իր զգացմունքները մի տուն, որն ամենից շատ էր սիրում: Այսպիսով, այս պահին մենք եկել ենք առաջնահերթություն մեր հարաբերություններին եւ բարեկամությանը `կորստի կամ շահույթի հարաբերակցության վրա: Յուրաքանչյուր ոք պետք է հասկանա այս պատմությունը եւ դրեց իր բարոյականությունը:

Հեղինակ՝ Ջուլիա Ստեփանյան

Choose Your Words Wisely

Once upon a time, an old man spread rumors that his neighbor was a thief. As a result, the young man was arrested. Days later the young man was proven innocent. After being released, the man felt humiliated as he walked to his home. He sued the old man for wrongly Accusing him.

Ժամանակով, մի ծեր մարդ իմացավ, որ իր հարևանը գող է: Արդյունքում, երտասարդը ձերբակալվեց: Մի քանի օրից պարզվեց, որ երիտասարդը մեղավոր չէ: Դուրս գալուց հետո, նա զգաց իրեն ստորացած, և կանգնելով ծերուկի դիմաց, խրատեց նրան իր սխալի համար:

In court, the old man told the Judge, “They were just comments, didn’t Harm anyone..” The judge, before passing sentence on the case, told the old man, “Write All the things you said about him on a piece of paper. Cut them up and On the way home, throw the pieces of paper out. Tomorrow, come back to Hear the sentence”.

Դատարանում ծերուկը ասաց. ՙՙԴա ուղղակի մեկնաբանություններ էր, ես չէի ուզում նրան վնասել՚՚: Դատավորը մինչև մեղադրել ասաց ՙՙԳրեք ամեն ինչ, ինչ ասել եք նրան մասին մեզ, տուն գնալու ճանհապարին գցեք թուղթը և մյուս օրը եկեք լսելու արաջարկությունը՚՚:

The next day, the judge told the old man, “Before receiving the Sentence, you will have to go out and gather all the pieces of paper That you threw out yesterday”. The old man said, “I can’t do that! The wind must have spreads them and I won’t Know where to find them”.

Հաջորդ օրը դատավորը ասաց ՙՙՄինչև դատը, դուք պետք է դուրս գաք, և ման գաք այն թղթերը, որոնք դուք երեկ գցել էիք՚՚. Ծերուկը ասում է: ՙՙԵս չեմ կարող դա անել!. Քամին երևի քշել է թղթերը, ինչպես գտնեմ դրանք՚՚

The judge then replied, “The same way, simple comments may destroy the honor of a man to such an extent that one is not able to fix it. The old man realized his mistake and asked for forgiveness”

Դատավորը ասաց ՙՙԻնչպես սովորական մեկնաբանությունները, կարող են մարդու եսը ոչնչացնել, այնքան որքան անհնար է վերականգնել՚՚.

Ծերունին զգաց իր սխալը և ներողություն խնդրեց:

Do not malignant or blame anyone without knowing the fact or a truth. Your words may ruin someone’s reputation without any fault of theirs.

Մի վախեցերեք կամ մեղադրեք որևէ մեկին, առանց փաստի կամ ճշմարտությունը իմանալու: Ձեր խոսքերը կարող են վնասել որևէ մեկի եսին, առանց որևէ մեղքի:

Հեղինակ ՝ Ջուլիա Ստեփանյան

The town

Once upon a time, there was a small town. There lived a man by himself who couldn’t see. He was blind. Yet, he carried a lighted lamp with him whenever he went out at night.

One night as he was coming home after having a dinner outside, he came across a group of young travelers. They saw that he was blind, yet carrying a lighted lamp. They started passing comments on him and made a fun of him. One of them asked him, “Hey Man! You are blind and can’t see anything! Why do you carry the lamp than?!”

The blind man replied, “Yes, unfortunately, I am blind and I can’t see anything but a lighted lamp which I am carrying is for the people like you who can see. You may not see the blind man coming and end up pushing me. That is why I carry a lighted lamp”.

The group of travelers felt ashamed and apologized for their behavior.

Moral: We should think before judging others. Always be polite and learn to see things from others point of view.

Կար֊չկար, մի փոքր քաղաք կար։ Այնտեղ մի ինքնուրույն մարդ էր ապրում, որը չէր կարողանում տեսնել։ Նա կույր էր։ Ինչքան էլ նա կույր էր, նա երեկոյան դուրս գալուց իր հետ մի լուսավոր լամպ էր վերցնում։

Մի գիշեր, երբ նա դրսից տուն էր գալիս ընթրիքից հետո, նա անցավ մի շարք երիտասարդ ճանապարհորդների կողքով։ Նրանք տեսան, որ նա կույր էր, սակայն իր հետ լուսավոր լամպ էր վերցրել։ Նրանք սկսեցին մեկնաբանություններ թողնել իր հետևից և սկսեցին ծիծաղել իր վրա։ Նրանցից մեկը հարցրեց նրան,֊«Հեյ մարդ, դու կույր ես և չես կարողանում ոչինչ տեսնել, այդ դեպքում ինչու՞ ես քո հետ լամպ վերցրել»։

Կույր մարդը պատասխանեց, «Այո, ցավոք ես կույր եմ, և ես չեմ կարողանում ոչինչ տեսնել, բայց այս լուսավոր լամպը ես կրում եմ, մարդկանց համար, օրինակ ձեր,որոնք կարողանում են տեսնել։ Դուք չէիք տեսնի, որ կույր մարդ է գալիս, և կհրեիք ինձ, այդ պատճառով էլ ես լամպ եմ կրում»։ Այդ ճանապարհորդների խումբը իրենց անհարմար զգաց և հասկացավ իր սխալը։

Պատմության իմաստը. մենք պետք է մտածենք, մինչ ուրիշներին ծաղրելը։ Միշտ եղեք քաղաքավարի և սովորեք տեսնել իրերը ուրիշի տեսանկյունից նույնպես։

Հեղինակ՝ Մարիամ Գրիգորյան

Old Man and His Son

An old man lived alone in Minnesota. He wanted to spade his potato garden, but it was very hard work. His only son, who would have helped him, was in prison and he couldn’t afford an attorney to get him out.  The old man wrote a letter to his son and mentioned his situation:

Մի ծեր մարդ ապրում էր միայնակ Մինեսոտայում։ Նա ուզում էր փորել իր կարտոֆիլի այգին, բայց դա շատ դժվար աշխանք է։ Նրա միակ որդին, ով ուզում էր օգնէլ նրան, բանտում էր և նա չէր կարող փաստաբան վարձել։ Ծեր մարդը գրեց նամակ իր տղային և պատմեց իր վիճակը․

Dear Son,
I am feeling pretty bad because it looks like I won’t be able to plant my potato garden this year. I hate to miss doing the garden because your mother always loved planting time. I’m just getting too old to be digging up a garden plot. If you were here, all my troubles would be over. I know you would dig the plot for me, if you weren’t in prison.
Love,
Dad

Սիրելի տղա,

Ես շատ վատ եմ և չեմ կարող այս տարի կարտոֆիլ տնկել։ Ես չեմ ուզում բաց թողնել այգին, որովհետև մայրդ միշտ շատ էր սիրում տնկման ժամանակը։ Ես ծեր եմ և չեմ կարող փորել այգին։ Եթե դու այստեղ լինեիր, իմ բոլոր խնդիրները կվերջանար։ Դու ինձ համար հոր կփորեիր, եթե բանտում չլինեիր։

Սիրով հայրիկ

Shortly, the old man received this telegram: ‘For Heaven’s sake, Dad, don’t dig up the garden!! That’s where I buried the GUNS!!’

Շուտով ծեր մարդը ստացավ հեռագիր․

Երկնքի համար մի քանդեք այգին։ Ահա թե ես, որտեղ եմ թաղել հրացանները։

At 4 a.m. the next morning, a dozen FBI agents and local police officers showed up and dug up the entire garden without finding any guns.

Հաջորդ առավոտ ժամը չորսին մի քանի գործակալներ և ոստիկաններ կգան ամբողջ այգին կփփորեն, որ հայտնաբերեն զենքերը։

Confused, the old man wrote another note to his son telling him what had happened and asked him what to do next.

Տարեց մարդը ծիծաղեց, նա գրեց մեկ այլ նամակ իր որդուն, թե ինչ պիտի անի հետո։

His son’s reply was: ‘Go ahead and plant your potatoes, Dad. It’s the best I could do for you, from here.’

Նրա որդին պատասխանեց․

Հայրիկ գնա և տնկիր կարտոֆիլը։ Դա լավագույն բանն էր, որ ես կարող էի անել քեզ համար այստեղից։

 

A Man with a Lamp

Once upon a time, there was a small town. There lived a man by himself who couldn’t see. He was blind. Yet, he carried a lighted lamp with him whenever he went out at night.

One night as he was coming home after having a dinner outside, he came across a group of young travelers. They saw that he was blind, yet carrying a lighted lamp. They started passing comments on him and made a fun of him. One of them asked him, “Hey Man! You are blind and can’t see anything! Why do you carry the lamp than?!”

The blind man replied, “Yes, unfortunately, I am blind and I can’t see anything but a lighted lamp which I am carrying is for the people like you who can see. You may not see the blind man coming and end up pushing me. That is why I carry a lighted lamp”.

The group of travelers felt ashamed and apologized for their behavior.

Թարգմանություն

Ժուկով ժամանակով, կար մի փոքր քաղաք։ Այնտեղ աապրում էր մի մարդ, բայց չէր տեսնում։ Նա կույր էր։ Սակայն գիշերը նա դուրս էր գալիս լապը ձեռքին։

Մի գիշեր նա ընթրիքից հետո գնաց տուն, նա հանդիպեց մի խումբ երիտասարդ ուղևորների։ Նրանք տեսան, որ նա կույր է, բայց ձեռքին կար լուսավոր լամպ։ Նրանք սկսեցին ծակրել և զվարճանալ նրա վրա։ Նրանցիցմեկը ասաց նրան․

-Հեյ մարդ, դուք կույր եք և ոչինչ չեք կարող տեսնել։ Ինչու եք լուսավոր լամպ վերցնում ձեզ հետ։

Կույր մարդը պատասխանեց․

-Այո, դժբախտաբար, ես կույր եմ և ես չեմ կարողանում տեսնել ոչ մի բան, բայց լուսավորող լամպը ես տանում եմ ինձ հետ, ինչպես այն մարդիկ, ովքեր կարողանում են տեսնել։ Դուք չեք կարող տեսնել, որ կույր մարդը գալի է և դիպչում է ինձ։ Այդ պատճառով ես լամպ եմ բերել։

Ճաանապարհորդների խումբը ամաչեց և ներողություն խնդրեց նրանից վատ պահվածքի համար։

 

One who read the future

A man who lived a long time ago believed that he could read the future in the stars. He called himself an Astrologer and spent his time at night gazing at the sky. He was always busy worrying about future and villagers often came to him, hoping to know what their future holds.

One evening he was walking along the open road outside the village. His eyes were fixed on the stars. He thought he saw there that the end of the world was at near. He lost in his thoughts about the future. As he was looking at the stars, he kept walking without looking down. Suddenly, he fell into a ditch full of mud and water.

He was sinking in the muddy water, and madly trying to claw at the slippery sides of the hole in his effort to climb out. He was unable to crawl out and fearing for his life, he started screaming for help. His cries for help soon brought the villagers running.

As they pulled him out of the mud, one of them said, “You pretend to read the future in the stars, and yet you fail to see what is at your feet! This may teach you to pay more attention to what is right in front of you, and let the future take care of itself.”

“What use is it,” said another, “to read the stars, when you can’t see what’s right here on the earth?”

 

Ժամանակին ապրում էր մի մարդ, ով կարողանում  էր ապագան կարդալ աստղերով։ Նա իրեն համարում էր ասղագետ և գիշերը ազատ ժամանակ նայում էր երկնքին։ Նա շատ էր մտածում ապագայի մասին և հաճախ գալիս էին նրա մոտ գյուղացիները, որ իմանան իրենց ապագան։ Մի երեկո նա քայլում էր գյուղից դուրս ճանապարհով։ Նա հայացքը հառել էր աստղերին։ Նա մտածում էր, որ դրանք վերջանան, աշխարհի վերջը կգա։ Իր մեջ նա կորցրել էր ապագային մասին մտքերը։ Երբ նա նայում էր աստղերին ոտքերի տակը չեր նայում։ Հանկարծ նա ընկավ ցեխի մեջ, որը լցված էր ջրով։ Նա արդեն սուզվում էր ջրի մեջ և գժի պես փորձում էր դուրս գալ սահող վայերից, որպեսզի ցատկեր դուրս։ Նա չկարողացավ դուրս գալ և վախենում էր իր կյանքի համար, նա սկսեց օգնություն կանչել։ Շուտով նա օգնություն խնդրեց գյուղացիներից։ Երբ դուրս էին հանում ցեխից, նրանցից մեկը ասաց․

-Դուք կարողանում եք կարդալ ապագան աստղերով, բայց չես կարողանում տեսնել ոտքիդ տակը։ Սա ձեզ կսովորեցնի ավելի շատ ուշադրություն դարձնել այն ամենին, ինչը, որ կատարվում է ձեր շրջապատում և թող ապագան քո մասին հոգ տանի։

-Ինչ օգուտ քեզ դրանից, երբ դու չես տեսնում աշխարհում կատարվող ճիշտ բաները,- ասաց մեկը։

Lazy donkey

Bhola owns a donkey called Khandya. Bhola is a very tolerant and kind master. The donkey is lazy and is always finding ways to avoid work.

Once while returning with loads of salt on his back, Khandya falls in the river. He realizes that the fall has lessened the weights of the sacks as the salt has dissolved in the water.

The next few days Khandya purposely falls into the water every day. Bhola is unhappy at the way Khandya is behaving because he is losing money in the process. He decides to teach Khandya a lesson.

The next day instead of salt bags he loads Khandya with bags of cotton. Khandya is unaware of the change. As planned, he falls into the water and gets the bags wet. He is surprised to find the load unbearable. His otherwise master also starts beating him.

Khandya learns his lesson and starts behaving.

Ծույլ ավանակը

Բհոլան ուն մի ավանակ, որի անունը Կանդյա է։ Բհոլան շատ համբերատար և բարի վարպետ էր։ Ավանակը շատ ծույլ էր և միշտ ճանապարհ էր ման գալիս, որ գործ չանի։ Մի անգամ, երբ նա վերադառնում էր մեջքին աղ, Կանդյան ընկնում է գետը։ Նա հասկացավ, որ աղերի ընկնելը նվազեցնում է կշիռը, որովհետև աղը լուծվում է ջրում։ Հաջորդ օրերին Կհանդյան դիտավորյալ ընկնում էր ջուրը։ Բհոլան տխուր էր, քանի որ նա այդ ժամանակ կորցնում էր շատ գումար։ Նա որոշում է սովորեցնել Կանդյային։ Հաջորդ օրը նա բեռնում է Կհանդյային բամբակի պարկով։ Կանդյան երբեք չի փոխվի։ Ինչպես պլանավորված էր, նա ընկավ ջուրը և տեսավ պարկերը թաց են։ Նա անակնկալի եկավ, երբ գտավ, որ պարկի տարողությունը անտանելի էր։ Նրա վարպետը սկսում է ծեծել նրան։ Կանդյան սովորեց իր դասը և սկսեց ուղղվել։